Rus Sosyal-Demokrasisi, bir Rus İşçi sınıfı partisinin acil görevinin, otokrasinin yıkılması. siyasi özgürlüğünün kazanılması olduğunu defalarca belirtmiştir. Bu. on beş yıl önce. Rus Sosyal-Demokrasisinin temsilcileri -Emeğin Kurtuluşu grubu- tarafından ortaya atıldı. Bu. 1898 baharında Rus Sosyal-Demokratik İşçi Partisini kuran Rus Sosyal Demokratik örgütleri temsilcileri tarafından da ileri sürülmüştü. Fakat bu, pek çok kez tekrar edilen, açıklamalara rağmen, Rusya'da Sosyal-Demokratların politik görevleri sorunu bugün yine önem kazanmıştır. Hareketimizin pek çok temsilcisi. sorunun yukarıda sözü edilen çözümünün doğruluğundan kuşkuludurlar. Ekonomik mücadelenin yüksek önemi olduğu iddia edilmektedir; proletaryanın politik görevleri arka plana itilmiş, daraltılmış ve sınırlandırılmıştır. Hatta Rusya'da bağımsız bir işçi sınıfı partisi kurmaktan bahsetmenin sadece başkalarının sözlerini tekrarlamak olduğu söylenmiştir. Yani işçiler sadece ekonomik mücadele vermeli ve politikayı liberaller ile ittifak halinde bulunan aydınlara bırakmalıdırlar. Yeni inanışın en son iman ikrarı (meşhur Credo).(1) Rus proletaryasının henüz Sosyal-Demokratik programı tamamen reddedecek olgunluğa erişmediğini ilan etmek anlamına gelmektedir. Rabochaya Mysl özellikle Ayrı Ek'inde aşağı yukarı aynı tutum dadır. Rus Sosyal Demokrasisi bir kararsızlık ve kendini inkara yaklaşan bir bocalama devresi geçirmektedir. Bir taraftan işçi sınıfının hareketi sosyalizmden tecrit edilmekte; işçilere sadece ekonomik mücadelelerini yürütmekte yardımcı olunmakta, fakat bir bütün olarak hareketin politik görevlerini ve sosyalist amaçlarını açıklamak için hiçbir şey yapılmamakta. ya da çok az şey yapılmaktadır. Diğer taraftan da sosyalizm. işçi hareketinden tecrit edilmektedir; Rus sosyalistleri. işçilerin kendilerini ekonomik mücadeleye hasrettiklerinden. yönetime karşı mücadelenin tamamen aydınlar tarafından yürütülmesi zorunluluğundan yine her gün daha fazla söz etmeye başlıyorlar. Kanımızca üç koşul bu esef verici olaylar için gerekli zemini hazırlamıştır. Birincisi. ilk faaliyetleri sırasında, Sosyal-Demokratlar kendilerini yalnız propaganda alanında çalışmakla sınırlamışlar dır. Kitleler arasındaki ajitasyonu başlattığımızda. kendimizi diğer aşırı uca gitmekten her zaman alıkoyamıyorduk. İkincisi, "politika" denildiğinde. işçi sınıfı hareketinden kopuk bir faaliyeti anlayan Ekonomistler. bağımsız bir işçi sınıfı siyasi partisinin kurulmasına karşı çıkıyor ve işçi hareketi için devrimci bir teorinin önemini İnkar ediyorlardı. Lenin, 1902 yılında yayımlanan Ne Yapmalı? adlı kitabında ve diğer eserlerinde ekonomistlerin görüşlerinin tamamen saçma ve zararlı olduğunu ispatladı ve politikayı tamamen gizli mücadeleye indirgeyen Narodnaya Volya taraftarlarına(2) karşı, ilk çalışmalarımız sırasında sık sık var olma hakkımız için mücadele etmek zorunda kaldık. Bu tip politika anlayışını reddederken Sosyal Demokratlar. politikayı tamamen arka plana itmek aşırılığına kaydılar. Üçüncüsü, küçük yerel işçi çevrelerinin tecrit edilmişliği içinde çalışan Sosyal-demokratlar. yerel grupların tüm faaliyetlerini birleştirecek ve devrimci hareketi doğru çizgilerle örgütlemeyi mümkün kılacak bir devrimci parti örgütleme zorunluluğuna dikkat etmediler. Ekonomik mücadelenin egemen durumda olması doğal olarak tecrit edilmiş çalışmanın egemen durumda olmasına bağlıdır. Bu koşullar hareketin tek tarafta yoğunlaşmasına sebep oldu. "Ekonomist': eğilim (yani, eğer buna "eğitim" diyebilirsek) bu dar görüşlülüğü yeni bir teori düzeyine yükseltmeye çabalamış ve pek moda olan Bernsteinciliği (3) ve eski burjuva fikirleri yeni bir etiket . altında satan, pek moda olan "Marksizm'in eleştirisi"ni bu amaç için kullanmaya çalışmıştır. Bu çabalar yalnız, Rus işçi sınıfı hareketiyle. politik özgürlük için yapılan mücadelenin öncü müfrezesi olan Rus Sosyal-Demokrasisi arasındaki bağın zayıflaması tehlikesini ortaya çıkarmıştır. Hareketimizin en acil görevi bu bağı güçlendirmektir.
Sosyal-Demokrasi. işçi sınıfı hareketiyle sosyalizmin bir bileşimidir. Görevi, işçi sınıfı hareketine ayrı ayrı aşamalarında, pasif bir şekilde hizmet etmek değil, fakat bir bütün olarak hareketin çıkarlarını temsil etmek, bu harekete en asli hedefini ve politik görevlerini göstermek ve onun politik ve ideolojik bağımsızlığını korumaktır. İşçi sınıfı hareketi, Sosyal Demokrasi'den tecrit edildiği takdirde küçülecek ve kaçınılmaz bir şekilde burjuvalaşacaktır. Sadece ekonomik mücadeleyi yürütürse. işçi sınıfı politik bağımsızlığını yitirerek diğer partilerin kuyruğu haline gelir ve büyü k ilkeye ihanet eder: "İşçi sınıflarının kurtuluşu, işçi sınıflarının kendileri tarafından kazanılmalıdır. "(4) Her ülkede, işçi sınıfı hareketinin sosyalizmden ayrı olarak var olduğu, her birinin kendi yolunda gittiği bir dönem vardır: ve her ülkede bu ayrılık hem sosyalizmi ve hem de işçi sınıfı hareketini zayıflatmıştır. Bütün ülkelerde ancak sosyalizm ve işçi sınıfı hareketinin birleşmesi her ikisi için de sağlam bir temel yaratmıştır. Fakat sosyalizm ve işçi sınıfı hareketinin bu bileşimi her ülkede, hakim yer ve zaman koşullarına uygun olarak birbirine benzemeyen yollarda tarihi olarak gelişmiştir. Rusya'da sosyalizm ve işçi sınıfı hareketinin birleştirilmesi zorunluluğu çok önce teorik olarak ortaya atıldı, fakat ancak bugün pratiğe aktarılmaktadır. Bu çok çetin bir süreçtir, bu nedenle, bu sürecin beraberinde kararsızlıklar ve kuşkuların da gelmesinde şaşılacak bir şey yoktur. Geçmişten nasıl bir ders çıkarılabilir? Tüm Rus sosyalizm tarihi, en acil görevin otokratik yönetime karşı mücadele ve politik özgürlüğün kazanılması koşuluna yönelmiştir. Sosyalist hareketimiz, tabir caizse . otokrasiye karşı mücadeleye teksif edilmiştir. Diğer taraftan tarih göstermiştir ki. sosyalist düşüncenin işçi sınıflarının öncüsünden tecrit edilmesi Rusya'da her ülkede olduğunundan daha geniş çapta olmuştur ve eğer bu durum devam ederse, Rusya'daki devrimci hareket kısırlaşmaya mahkumdur. Bu koşuldan Rus Sosyal-Demokrasisinin proletaryayı sosyalist fikirler ve politik bilinç ile donatma ve işçi sınıfının kendiliğinden hareketine ayrılmaz bir şekilde bağlı devrimci partisini örgütleme görevi ortaya çıkar. Rus Sosyal Demokrasisi bu yönde pek çok şey yapmıştır, fakat geride hala yapılacak pek çok şey vardır. Hareketin büyümesi ile Sosyal-Demokratların çalışma alanı daha da genişler: eylem çeşitlilik kazanır, sayılan her gün biraz daha artan hareket içindeki militanlar çabalarını gündelik propaganda ve ajitasyon ihtiyacından doğan çeşitli özel görevlerin yerine getirilmesinde yoğunlaştırır. Bu olgu pek doğal ve kaçınılmazdır, fakat bu olgu. bu özel çalışmaların ve mücadele yöntemlerinin kendi içlerinde amaçlar haline gelmesine ve hazırlık dönemindeki eylemin ana ve yegane çalışma olarak kabul edilmesine engel olmaya özellikle dikkat etmemize sebep olur. Bizim başlıca ve temel görevimiz. işçi sınıfının ' politik örgütlenmesi ve politik gelişimini kolaylaştırmaktır . Bu görevi arka plana itenler. mücadelenin her türlü özel yöntemlerini ve diğer bütün görevlerini buna bağımlı kılmayı reddedenler yanlış bir yol izlemekte ve harekete ciddi zararlar vermektedirler. Ve bu, birinci olarak yönetime karşı girişilen mücadelede işçi sınıfı hareketinden kopuk. tecrit edilmiş , gizli çevrelerin güçlerini kullanmak için devrimcilere başvuran kimseler tarafından ikinci plana itilmektedir. İkinci olarak da. politik propaganda. ajitasyon ve örgütlenmenin alanını ve içeriğini sınırlayanlar: sadece hayatlarının istisnai zamanlarında . bayram gibi özel günlerde, işçilerin politik eğitimini yapmayı doğru ve uygun bulanlar: otokrasiye karşı yapılan mücadelede ondan kısmi tavizler için taleplerini büyük bir hevesle otokrasiye karşı politik mücadele yerine koyanlar: ve bu kısmi taviz taleplerini bir devrimci partinin, bir işçi sınıfı partisinin otokrasiye karşı sistemli ye amansız mücadelesi düzeyine yükseltmeyi sağlamak için gerekenleri yapmayanlar tarafından ikinci plana itilmiştir. Rabochaya Mysl her alandaki işçilere ''Örgütlenin" diye tekrar tekrar sesleniyor ve bu sesleniş "ekonomist" grup taraftarlarınca tekrarlanıyor. Şüphesiz ki biz de bu çağrıya tamamen katılıyoruz. fakat şunu da hemen eklemek zorundayız: örgütlenin, fakat yalnızca ortak çıkar birliğine dayanan derneklerde. grev fonu ve işçi çevrelerinde degil, siyasi bir parti içinde de örgütlenin: kapitalist toplumun bütününe ve otokratik yönetime karşı verilecek kararlı mücadele için örgütlenin. Böyle bir örgütlenme olmaksızın proletarya hiçbir zaman sınıf bilinçli mücadele seviyesine yükselemeyecektir: böyle bir örgüt olmadığı sürece işçi sınıfı hareketi kısır kalmaya mahkumdur. Yalnızca çalışma çevreleri. fonlar ve ortak çıkar birliğine dayanan dernekler yoluyla işçi sınıfı -kendini ve bütün Rus halkını ekonomik ve politik kölelikten kurtarmak olan büyük tarihi görevini gerçekleştirmeye muktedir olamayacaktır. Tarihte hiçbir sınıf. bir hareketi örgütlemeye ve yönetmeye muktedir sivrilmiş temsilciler ve politik liderler yetiştirmeksizin iktidara gelmemiştir. Ve Rus işçi sınıfı böyle erkekler ve kadınlar çıkarabileceğini çoktan göstermiştir. Son beş-altı yıl içinde büyük bir hızla gelişen mücadele. işçi sınıfının potansiyel devrimci gücünü göstermiştir: ve yine göstermiştir ki. yönetimin başvurduğu en merhametsiz eziyetler. sosyalizm. 14 politik bilinç ve politik mücadele için savaşan işçilerin sayılarını azaltmamış. tam tersine çoğaltmıştır. Yoldaşlarımızın 1898'de topladığı kongre, görevlerimizi doğru bir şekilde tanımladı ve sadece başkalarının sözlerini tekrarlamadığı gibi. sadece "entelektüellerin" coşkusunu da dile getirmedi. .. Parti'nin, program, örgütlenme ve taktik sorunu günümüze uygun bir şekilde ortaya koyarak. bu görevleri gerçekleştirmek için kararlılıkla çalışmaya koyulmalıyız. Programımızın temel varsayımları üzerindeki düşüncelerimizi zaten belirtmiş bulunuyoruz ve doğaldır ki bunların detayına inmenin yeri burası değildir. Gelecek sayılarda bir dizi makaleyi yüz yüze olduğumuz sorunların en önemlisi olan örgütlenme sorununa ayırmayı öneriyoruz. Bu konuda Rus devrim hareketi içindeki eski işçilerin oldukça gerisindeyiz. Bu eksikliği açık kalplilikle kabul etmeli ve bütün çabalarımızı, çalışmada daha büyük gizlilik yöntemleri bulmaya, uygun çalışma yöntemlerini jandarmayı atlatmak ve polis tuzaklarından kurtulmak için uygun yöntemleri sistemli bir şekilde çoğaltmaya yöneltmeliyiz. Sadece boş zamanlarını değil, bütün hayatlarını devrime adayacak kişiler yetiştirmeliyiz; çalışmalarımızın çeşitli biçimlerinde çok sıkı bir iş bölümünü mümkün kılacak genişlikte bir örgüt kurmalıyız. Son olarak taktik sorunları konusunda dikkatimizi aşağıdaki sorunları çözmek için toplamalıyız: Sosyal Demokrasi eli kolu bağlı durmaz. o faaliyetlerini daha önceden kararlaştırılmış herhangi bir plan veya politik mücadele yöntemi ile sınırlamaz: Parti'nin elindeki güçlere uygun olması ve var olan koşullar altında mümkün olan en iyi sonucun elde edilmesini kolaylaştırmak koşuluyla her türlü mücadele yöntemini tanır. Eğer güçlü bir şekilde örgütlenmiş bir partiye sahip olursak. tek bir grev dahi, politik bir gösteri ve hükumete karşı kazanılmış politik bir zafer haline dönüşebilir. Eğer güçlü bir şekilde örgütlenmiş bir partiye sahip olursak, tek bir bölgede ortaya çıkan ayaklanma muzaffer bir devrim halinde gelişebilir. Unutmamalıyız ki, kısmi talepler için yönetimle yaptığımız mücadeleler ve belirli tavizlerin kazanılması. aslında ileri karakolların karşılaşması niteliğindeki, düşmanla yapılan küçük çatışmalardır, oysa tayin edici savaş henüz başlamamıştır. Önümüzde, üzerimize kurşun ve gülle yağdıran ve en iyi savaşçılarımızı biçen düşman kaleleri bütün güçleriyle durmaktadır. Bu kaleleri zapt etmeliyiz. Ve eğer biz bütün Rus devrimcilerinin güçleriyle. uyanan proletaryanın güçlerini, Rusya'da namuslu ve hayati olan ne varsa kendisine çekecek olan tek bir parti içinde birleştirirsek; bu kaleleri zaptedecegiz. İşte ancak o zaman Rus devrimci işçisi ' . Pyotr Alekseyev'in büyük kehaneti gerçekleşmiş olacaktır: "Çalışan milyonların adaleli kolları kalkacak ve asker süngüleri ile korunan despotizmin boyunduruğu atomlarına kadar parçalanacaktır."1900 Aralığında Iskra'nın 1. sayısında yayınlanmıştır
( 1) Credo (iman sembolü, dünya görüşü) - l889"da yayımlanan ve geçen yüzyıl sonunda Rus Sosyal-Dcmokratları"nın bir kesimi arasında ortaya çıkan bir oportünist eğilim olan Ekonomizmin ana önerilerini açıklayan bir dokümanın başlığı. Ekonomistler çarlığa karşı politik mücadelenin esas olarak liberal burjuvazi tarafından verilmesi gerektiğini ve işçilerinse kendilerini daha iyi çalışma koşulları, daha yüksek ücretler. vs. için ekonomik mücadele ile sınırlamaları gerekliğini iddia ediyordu.
(2) Narodnaya Volya (Hallkın İradesi) 1879 yılında kurulan devrimci bir gizli örgüt. Üyeleri çarlığa karşı mücadelelerinde bireysel terörcü metotlara başvurmakta, çarlık memurlarını öldürme teşebbüslerinde bulunmaktaydılar. 1 Mart 1881 'de Car İkinci Aleksandr'ı öldürdüler. Küçük bir grup devrimcinin, devrimci kitle hareketine dayanmaksızın iktidarı ele geçirebileceğini ve otokrasiyi yıkabileceğini düşündüklerinden hatalıydılar. 1880'lerin sonunda örgüt ortadan kalktı.
(3) Bernsteinzm - Esas olarak devrimci Marksizm'in sosyalist devrim ve proletarya diktatoryası konusundaki temel ilkelerinin revizyonunu ve iptalini isteyen Alman Sosyal·Demokratı Bernstein'ln başlattığı, Alman ve uluslararası sosyalist hareketindeki oportünist bir eğilim. Bu eğilim esas olarak Sosyal· Demokratların sosyalizm için mücadeleyi reddetmeleri ve sa· dece kapitalist toplum yapısı içinde bazı reformlar için çaba harcamaları isteğinden başka bir şey değildi.
- (4) Lenin burada, Marx tarafından yazılan Enternasyonal Işçi Birliği'nin Ana Tüzüğü'nün baş önerisini aktarmaktadır. (Bk. Marx ve Engels, Seçme Eserler, CiIt 1, Moskova 1962, s. 386)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder