din-devlet ilişkisi

Din ; tersine dönmüş bir dünyada, meta ilişkilerini, sömürüyü, paylaşım savaşlarından bağımsız kavranamayacak, insanın kurtuluşunu maddi üretim güçlerini/ilişkileri yerine mistik/bilinmezci bir yaşama bağlayan, son tahlilde insan edinimini edilgenleştirmeye yarayan, “mistik aromadır”. Gerek dinlerin çıkışındaki toplumsal/tarihsel koşullar gerekse dinlerin öğütlediği ortak öğütleri irdelediğimizde önünden akıp giden hayat yerine ahiretin önemine, reel yaşamın “sınav” alanı olduğu diktesi vardır. Din sorgusuz itaat, boyun eğme, dünyasal ilişkilere biat, insanlığın bağlı bulunduğu dini gereklerini yerine getirmeyi öğütler. Egemenlerin tarih boyunca yarattığı sapkınlaşmış dünyayı meşrulaştırma araçlarından biridir.

Tanrıların girdabındaki insan

Sermayenin küresel taaruzu; emeğin sömürülmesi, bilincin yabancılaştırılması üzerinde kuruludur. Üretim araçlarının azınlığın hakimiyetinde oluşu, milyonlarca işsizi bir o kadar trajik yanı ise çalışan kesimin büyük çoğunluğun sefalet/asgari ücretle yaşamaya itmesini beraberinde getiriyor. Yoksulluk sınırının, asgari ücretin 5 katı olan topraklarda emekçilere dayatılan köleleştirmenin nesnel kanıtlarındandır. Mavranın, muammanın,yabancılaşmanın, sermayenin kurumları/filozoflarınca gündem olunmaz çoğunluğun yaşamı ve mücadelesi. Dünya nüfüsunun yüzde ikisi sermaye birikiminin büyük çoğunluğuna sahiptir Soygun düzeni altında milyarlarca insan temel gereksinimlerini karşılayamacak halde ve her yıl önlenebilen nedenlerden dolayı ölenlerin sayısı milyonlarla ölçülür.Retoriğin yazılı ve görsel basınında yaratılan mitolojik/tanrılaştırılan “üst” insanlarından ve yeryüzüne etkilerinden dem vurulur. Tanrılar çağında, ezilenler çizilmiş senaryonun figuranları olması istenir.