MÜCADELE,ÖRGÜT,ÖRGÜTLENME VE KADROLAR\ Bora Kara

Teori ve pratik arasındaki ilişkinin kopukluğunun en önemli göstergelerinden biri "söylenenle yapılanların birbirine denk düşmeme" halidir. Söylenen yapılamıyorsa,söylenenin doğruluk düzeyi de soyutlama düzeyinde kalır. Doğruluğu,yanlışlığı,eksikliği pratik içinde sınanamaz. Sınanmadığı içinde kendini yeniden tamamlayıp zenginleştirme olanağı bulamaz. Mücadelenin daha önceki deneylerinde çeşitli defa gerçekleşen pratikler tarafından doğrulanmış düşünceler, eğer denenme nesnelliğinde  bir değişiklik yoksa doğru ve pratik tarafından onaylanmış düşünceler olarak kabul edilirler. ML. Düşüncenin kapitalizmin nesnel temelleri üzerinde yükselen ve öz olarak aynı olan koşulların pratiği içinde çeşitli defalar doğrulanmış evrensel ilkeleri böyledir. Koşullar öz olarak aynı olduğu sürece , daha önce pratik olarak kanıtlanmış yasaların tekrar tekrar denenmesine ihtiyaç yoktur.

Ama her yeni dönem beraberinde yeni çelişkileri ve sorunlar getirir. Yeni sorun ve çelişkilerin ortaya çıkması devrimcilerin önüne yeni görevler koyar. Daha doğrusu tüm dönemlerde asli görevleri olan olan devrimin yapılması için   ortaya çıkan nesnel ve öznel çelişkilerinin çözümlenmesinin sonuçları üzerinden kendilerini yeniden düzenlerler.

HAYAT SOLLAYIP GEÇMEDEN

Uzun yıllardan beri devam eden amorf bir “sol” görüntünün kitlelerde yarattığı bilinç bulanıklığı bir halk deyimiyle “it iziyle at izinin birbirine karıştığı” bir görüntüyü ortaya koydu. Bu genel manzaradaki olumsuz pratikler, devrimci sosyalistlerin hanesine sürekli olarak olumsuz karşılıklar olarak yansıdı. Bu, beraberinde, kitlelerin sosyalistlere olan güven ilişkilerini de zedeledi. Çünkü uzun yıllar “solun bütün renkleri” içinde kızıl renk diğer açık kırmızıların, turuncuların gölgesiyle flu bir görüntüye denk düştü. Emekçi kitlelerin bilinçlerin de yaratılan bu bulanıklık, sadece kitlelerin “geri” bilinç düzeyinde kalmayıp sosyalistlerde de uzun süren bir kafa karışıklığının nedeni oldu.